Spaans avontuur update

Het nieuwe jaar is begonnen en het is echt heel lang geleden dat ik mijn laatste Spaanse avontuur blog schreef. Terugkijkend op 2017 was het een zeer intens jaar met ups en downs, maar dat is nu eenmaal deel van het leven. 

                

Nu is het januari en winter in Spanje, maar dat voelt zeker niet zo. Ook afgelopen december leek het verre van een 'normale' spaanse wintermaand. Het weer is ongelooflijk mild, dat is zowel fantastisch als eng. Het is zeker heel plezierig als de zon je gezicht streelt terwijl je geniet van een kopje koffie of een drankje buiten op een terrasje, maar het maakt me ook bang. Of je nu gelooft in het broeikaseffect of niet, dat de temperaturen stijgen valt niet te ontkennen en als je in Spanje woont, is dat niet per se een goede zaak.

Maar het heeft ook een grappige kant

De nieuwe jas die ik heb gekocht, kan in de kast blijven hangen aangezien een dun vest genoeg is. Ik besef dat dit altijd een grappige tijd van het jaar is, met de spanjaarden en buitenlanders die hier wonen, zoals ik, die de truien en laarzen uit de kast halen om een ​​strandwandeling te maken. Het is zeker zo dat je je aanpast aan de temperaturen van het land waarin je woont, want ik heb het veel sneller koud dan toen ik nog in Nederland woonde, maar kan nu vrij goed tegen de hitte.

Dus ook ik trek mijn winterlaarzen aan, hoewel de temperaturen daarvoor eerlijk gezegd te hoog zijn. Ondanks de hoge temperatuur draag ik wel graag een vest, omdat de frisse zeewind me toch wat te koud is. Vakantiegangers zien er echter uit alsof het volop zomer is met t-shirts en teenslippers. Gisteren om 18.00 uur zag ik wat toeristen op het strand lopen in zwemkleding terwijl de Spanjaarden dik ingepakt waren in winterjassen, met laarzen en sjaals.

Ik vind dat altijd erg grappig om te zien als mijn man en ik onze honden uitlaten. Mijn man is een spanjaard en voordat ik hem ontmoette, zei ik altijd ... ik wil geen Spaanse man want die willen geen dieren in huis hebben. Maar mijn Miguel had een mooie, jonge, Bullmastiff, Fani, die op haar eigen bank in het huis sliep. Ik had mijn hond

Choppy, gered van een leven op straat in 2005. Helaas stierf Choppy in februari 2017 ten gevolge van hartfalen en longembolie. Het was natuurlijk een zeer droevige periode. 

We hebben hem begraven in de avocado 'cortijo' (kleine boerderij) in de bergen en ik heb wat Oost-Indische kers op zijn graf gelegd wat ik met de wortels er nog aan had geplukt vlak naast het riviertje dat langs de cortijo stroomt (als het heeft geregend, de rest van het jaar is het een droge rivierbedding). Tegen mijn verwachting in gingen de bloemen niet dood en vlak voor de zomer was zijn graf gevuld met deze mooie bloemen. Vorige week, op eerste kerstdag, gingen Miguel en ik met Miki naar de cortijo. Tot mijn vreugde zag het graf van Choppy er heel mooi uit, bedekt met de bladeren van de Oost-Indische kers die spoedig gaat bloeien.

Miki is onze nieuwe hond, een ongeveer een jaar oud, die in de zomer van 2017 was achtergelaten in de straten van de stad Granada. Een mooie stad, maar natuurlijk geen plek om te overleven voor een klein straathondje. Gelukkig werd hij gered door dierenopvang animal rescue organisation Valle Verde en afgelopen augustus hebben wij hem kunnen adopteren. 
Ik word heel blij van Miki. Het is een heel vrolijk hondje die iedereen wil begroeten, altijd gezellig naast me huppelend als een kleine stuiterbal. Hij volgt me overal, mogelijk uit verlatingsangst, maar daar hoeft hij niet bang voor te zijn. Hij blijft bij ons. 

Dus als we gaan wandelen met Fani, Miki en wat plastic zakken voelen we ons bevoorrecht. De plastic zakken zijn om hun 'innerlijke schoonheid' op te rapen zodat niemand er in kan trappen. Fani is een grote 'dame' en een klein hondenpoepzakje dekt de lading niet. Ik vind het altijd erg grappig om te zien hoe Miguel haaruitwerpselen opraapt met twee kartonnetjes die hij speciaal voor de gelegenheid maakt van levensmiddelendozen van de locale supermarkt en deze vervolgens in een grote, felblauwe afvalemmerzak doet, terwijl Fani rustig op hem wacht. We vervolgen dan onze wandeling in de late namiddagzon, net voor de meest verbluffende zonsondergang, iets waar we elke avond op kunnen rekenen.

Echter, soms bekruipt die zorg me weer. Hoeveel ik ook van die zonsondergangen en de zon kan genieten, er is zoveel behoefte aan regen in deze streek. Het verbaast me dat Spanje geen systeem heeft om zonnepanelen te financieren, zodat - onder andere - het zeewater kan worden omgezet in drinkwater. Ik moet bekennen dat ik me soms ook ongemakkelijk voel door mijn eigen hypocrisie en die van anderen. 

We genieten van het goede leven, elke dag douchen, de vaatwasser en wasmachine gebruiken wanneer het uitkomt. Ik zie mensen hun planten overdadig watergeven en tja, het zwembad moet natuurlijk wel gevuld blijven. Niet dat ik een zwembad heb, maar ik zou er best graag een willen. Er is ook een deel van mij dat niet begrijpt waarom niemand zich zorgen lijkt te maken voor dit gebrek aan water, want regen is iets dat we dit 'winterseizoen' nauwelijks hebben gezien. Dit is een deel van Spanje waar avocado- en mangoplantages een belangrijk onderdeel vormen van de Spaanse economie, en ik ben verbaasd dat er geen tekenen zijn van projecten die ervoor zorgen dat de watertoevoer kan worden gewaarborgd. Als je weet dat een avocado-boom in de zomer ongeveer 120 liter water per dag nodig heeft, begrijp je waar ik het over heb. 

De waarheid is dat ik er verder niet zoveel aan kan doen behalve misschien mensen een beetje tot nadenken stemmen en zelf meer bewust met water omgaan. Maar het is ook belangrijk om gewoon te genieten. Pluk de dag, genieten van de zon en het warme weer, want me er ellendig door voelen doet de wereld en mijzelf geen goed.

2018 wordt een jaar vol nieuwe avonturen. Ik ga zeker door met het creëren van mono-prints, een nieuwe techniek voor me, maar erg leuk om te doen. Ik ga ook zeker door met mijn blogs over kunst en over mijn boeken. Deze blogs schrijf ik in het engels en ik hoop af en toe tijd te vinden voor een nieuw verhaal in deze Spaans avontuur blog. Ook voel ik me geïnspireerd om verder te gaan met mijn serie engelen schilderijen want de wereld kan wel wat engelen gebruiken denk ik zo.

Gelukkig Nieuw Jaar!

Als je meer wilt weten over mij als schrijver en als kunstenaar, nodig ik je uit om mijn website te bezoeken. Ook kun je hier mijn kunstblog en/of mijn boekenblog lezen. Je kunt je gratis abonneren op de nieuwsbrief dan blijf je op de hoogte als er weer een nieuwe blog is. Je ontvangt ook twee hoofdstukken (in het engels) van mijn boek 'Cheers', een boek waar ik momenteel over blog, omdat het een boek is dat mensen helpt om uit hun isolement te komen. Cheers is ook vertaald naar het Nederlands (Cheers, het Isolement doorbroken). De blogs zijn geschreven in de Engelse taal: Klik op de volgende link voor mijn Kunstblog: Art Blog Klik op de volgende link voor mijn Boekenblog: Cheers Blog