En wat nu?

Het boek is klaar, gedrukt in twee talen – in het Engels Reflections from La Herradura en in het Spaans Reflejos del Paisaje Humano de La Herradura. Het is een boeiende reis, in de vorm van verhalen, door een magisch dorp - en het is goed! Niet omdat ik dat zeg, maar omdat de Engelse en Spaanse proeflezers, mensen die mij niet kennen, het zeggen. Mijn zelfvertrouwen is intact. De weg om hier te komen was weliswaar bijzonder interessant, maar ook een uitdaging en heel vermoeiend. Maar, het resultaat mag er zijn. Een unieke combinatie van gids, geschiedenisboek en verzameling biografieën in één. Het biedt de lezer een kijkje achter de schermen van het dagelijkse leven in La Herradura, een beschrijving van straatjes en monumenten, maar geeft ook inzicht in het leven van kunstenaars. Muzikanten, schrijvers, schilders, dansers, fotografen en andere creatieve zielen delen hun verhaal.
Voor de boekomslag heb ik een schilderij gemaakt met een flamenco danseres, een wit Spaans dorpje een een hoefijzer in het midden. Het Spaanse woord ‘herradura’ betekent namelijk hoefijzer en de baai van La Herradura heeft de vorm van een hoefijzer. Ik schreef het boek in het Engels en dit werd vervolgens vertaald naar het Spaans door een vertaalster. Alle kosten heb ik uit eigen zak betaald, hetzij met geld of met een schilderij en nu zitten beide boeken in het systeem van de print-on-demand drukker. To zover alles goed dus! Daar is dat woord weer ...’goed’!

Maar wat nu?
Nu moet ik het boek bij zoveel mogelijk lezers zien te krijgen om dit speciale dorp, (waar ik verliefd op werd tijdens mijn eerste bezoek in 2004), om te toveren in een culturele ‘hotspot’, want dat is mijn droom en de droom van alle kunstenaars en andere interessante figuren die hebben meegewerkt aan Reflections from La Herradura. Het uitbrengen en de launch van een boek en de bijbehorende culturele website kost echter geld. Om het goed te kunnen doen heb ik een behoorlijk bedrag nodig, maar mijn zakken zijn nu leeg.

Maar waarom vind ik dit nu zo belangrijk?

Nou, behalve dat ik anderhalf jaar van mijn leven en veel geld in dit project heb gestoken is dit dorp ook belangrijk voor me, het is mijn thuis. Het verdient het dat de culturele agenda bekend wordt bij een groter publiek want er gebeuren ontzettend veel interessante dingen op dit gebied die je niet wilt missen wanneer je de kans krijgt om dit oorspronkelijke vissersdorp te bezoeken, wat overigens een ‘must’ is.

Ik moet dus een oplossing zien te vinden. Nadat ik verschillende crowdfunding sites heb bekeken moest ik tot de conclusie komen dat ik niet voldoende volgers heb via de sociale media om een succesvolle crowdfunding te kunnen organiseren. Het moet dus persoonlijker gebeuren en ik moet de stoute schoenen aantrekken en om hulp vragen.

IK ZOEK NAAR SPONSORS!

Angel Galdo F. en Mercedes Rubio (de eerste sponsors)

Extra reden
Om het interessanter te maken voor eventuele potentiële sponsors is er ook een extra reden om dit project te steunen. Iedere donatie van 10 € ontvangt een ‘verlotingsnummer’. Dus als je bijvoorbeeld 50 € stort dan krijg je 5 nummers. Op de dag van de launch van het boek, op 17 april 2016 om 17.00 in cafe La Cochera in La Herradura, worden de prijzen getrokken door een onafhankelijke persoon. Woon je niet in de buurt? Geen probleem, als jouw nummer een winnend nummer is dan wordt je prijs de daaropvolgende week per post verstuurd!

Om alle kosten van het boek en de speciale La Herradura website, die op dit moment wordt gemaakt, te kunnen dekken, heb ik hulp nodig. Al het geld wat ik kan inzamelen wordt geïnvesteerd en gebruikt om kosten die ik heb gemaakt te betalen. Dus wat je ook wilt doneren... jouw bedrag is belangrijk!

Ik bied een reeks prijzen aan voor de verloting, namelijk:
• 3 flamenco hangers ter waarde van 15 € per stuk
• 2 sets van 20 ansichtkaarten ter waarde van 25 € per set
• 2 sets van 12 mandala kaarten met envelop ter waarde van 30 € per set
• 2 sets van 3 boeken (in Engels – Cheers, Secret Thoughts en Reflections from La Herradura), ter waarde van 49,50 € per set
• 2 sets van 4 mandala prints ter waarde van 60 € per set
• 2 houten flamenco muurhangers ter waarde van 95 € per stuk
• een ‘surrender’ keramiek beeldje ter waarde van 235.00 €
• een origineel mandala schilderij ter waarde van 375 €
• een origineel flamenco schilderij ter waarde van 900€

voor- en achterzijde keramische ‘surrender’ beeldje. (9x9x9cm)

Belangrijk
Jouw donatie is belangrijk en als een teken van dankbaarheid, wordt iedereen die een donatie stort van 100 € of meer vermeld op de lijst van donateurs op de culturele La Herradura website die op dit moment wordt gemaakt, (indien gewenst) met een foto/logo op de website en een korte beschrijving en een link naar een persoonlijke/business website. Sponsors van meer dan 250 € worden zowel genoemd op de website met een foto/logo en een link, maar worden ook opgenomen in het boek in de lijst van sponsors, indien gewenst met een kleine logo in zwart wit.

Originele schilderij van de boekomslag Seaside Reflections

Doe je mee?

Wil jij deel uitmaken van dit interessante, culturele project? Dan kun je me betalen via PayPal via renate@renate-kunst.nl. Klik op betaling en dan op donatie. Als je geen Pay Pal account hebt kun je je donatie overmaken op mijn Nederlandse bankrekening nummer:
IBAN nummer NL71 INGB 0005 541225 ten name van R.H. van Nijen
Of als je in Spanje woont op mijn bankrekening in Spanje, in La Herradura:
ES04 0487 3219 2790 0001 0003 BIC GBMNE SMMXXX t.n.v. Renate Henriet van Nijen.

Vermeld wel je email adres en ‘sponsor La Herradura project’ en je naam, zodat ik, zodra je geld is ontvangen, je een bericht kan sturen met jouw verlotingsnummer(s). Je wordt op de hoogte gebracht van de winnende nummers na de verloting op de dag van de launch van het boek!

Will je op de hoogte blijven van mijn avonturen in Spanje, schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief:

Subscribe to my newsletter with blog information

‘Etenskunstenaar’ in Spanje

Wat heeft eten te maken met mijn leven als kunstenaar in Spanje hoor ik je denken? Nou, ik kook graag, ik schrijf graag over eten, ik vind het leuk om recepten aan te passen en ik vind het ook leuk om mijn eigen recepten te verzinnen. Ik denk dat dit betekent dat ik creatief ben met eten, een ‘etenskunstenaar’ zal ik maar zeggen! Als je in Spanje woont is er altijd wel een al dan niet overdekte markt in de buurt te vinden waar je verse producten kunt kopen. Het behoeft geen betoog dat groente en fruit aangeboden op deze markten, vaak afkomstig van boerderijen in de regio, meestal bijzonder goed van smaak zijn, aangezien ze ruimschoots aan zonlicht worden blootgesteld. Mijn wekelijkse boodschappen vormen dan ook altijd een kleurrijk 'palet' van groente en fruit, zoals tomaten, komkommers, papaya, broccoli, artisjokken en nog veel meer. Ik ben in de gelukkige positie dat ik geen avocado's hoef te kopen, aangezien Miguel, mijn man, een klein stukje land heeft waar hij avocado's, chirimoyas* en nispolas* verbouwt voor de verkoop.

Maar hij heeft ook een paar bananen-, sinaasappel-, citroen- en mangobomen geplant voor de familie. Fantastisch nieuws voor een 'foodie' die zoveel van, vooral gezond, eten houdt, zoals ik. Er is alleen een probleem. Ik heb de neiging meer te eten dan mijn lichaam kan verwerken. Dat ik een schildklierafwijking en vetgenen heb geërfd in plaats van geld betekent dat het zeker een uitdaging is om mijn lichaam in vorm te houden. En eerlijk gezegd ben ik daarin totaal gefaald. Nu dat de menopauze ook nog eens om de hoek is komen kijken zie ik mezelf regelmatig weerspiegeld in de vorm van een Teletubbie met 'bingo-wings' zowel aan mijn boven- als aan mijn onderarmen, wanneer ik langs een winkelraam loop. Mijn lichaam schreeuwt tegen me met allerlei kwaaltjes en pijntjes zodra ik me maar iets beweeg en een bloedtest gaf zes weken geleden aan dat mijn cholesterol te hoog was. Dat, en het feit dat de kleren in mijn inloop kledingkast allemaal zijn gekrompen, deed me besluiten dat ik nu echt iets aan mezelf moet doen. Maar hoe? Ik ben nooit een echte vleeseter geweest en een groot deel van mijn leven at ik vegetarisch, maar eieren, koffie met melk en vooral kaas en yoghurt maakten deel uit van mijn dieet, meer nog dan koolhydraten die ik voor een groot deel wist te vermijden. De afgelopen paar jaar at ik ook wel af en toe vis, maar vooral veel groente en fruit. Klinkt goed zou je denken, maar het resulteerde toch niet in een gezond lijf dus dit betekent dat er iets drastisch moest veranderen. Vandaar dat ik me de laatste vier weken aan een veganistisch dieet heb gehouden. Alhoewel ik ontzettend kan genieten van een 'smoothie' gemaakt van banaan, sinaasappel en verse spinazie en met veel plezier mijn eigen groente spreads en overheerlijke zoete balletjes van dadels, noten en kokosrasp weet te creëren ben ik nu ook weer terug in de wereld van de koolhydraten. Aardappels met groente uit de oven of spelt brood met zelfgemaakte humus en knapperige slablaadjes, tomaat en wat schijfjes avocado vervangen zonder probleem pastas met kaassausjes en de boterham met kaas. Waarom heb ik dan nog steeds overal pijntjes en ga ik niet eens een klein beetje in de richting van een broodmager lijf wat, zo lijkt het, de meeste veganisten beschrijft. Waar gaat het fout? Oké, het helpt natuurlijk niet dat mijn pijnlijke tempel, zoals sommige mensen hun lichaam noemen, door de pijntjes en kwaaltjes geen intensieve sportactiviteiten kan beoefenen, maar dan nog voel ik me behoorlijk gefrustreerd over het feit dat ik geen onsje gewicht heb verloren. Ik wil eerlijk gezegd ook niet dat mijn leven alleen maar over eten en diëten gaat, maar hier zit ik dan, een blog te schrijven met alweer een goed voornemen om de consumptie van mijn gezonde vetten, zoals olijfolie en avocado's te halveren en ook minder koolhydraten te gaan eten. En het artistieke hieraan? Nou, het feit dat ik een manier moet vinden om mijn lichaam weer gezond te krijgen, misschien wel op een vrij extreme manier, betekent niet dat dit ook het geval is voor jou. Ik vind het leuk om over eten te schrijven en dus heb ik besloten om, in plaats van ze te eten, de door mij zo geliefde recepten van de afgelopen 20 jaar of zo, te delen op mijn 'infoteurspagina'. Je zult er vooral snelle en gemakkelijk te maken recepten vinden met wat achtergrondinformatie. Misschien heb je al eens van sommige gerechten gehoord, anderen heb ik zelf wat bewerkt, maar veel recepten heb ik verzameld door met moeders van vrienden te praten in Italië en in Spanje; hapjes en gerechten die je meestal niet in een restaurant zult tegenkomen. Ik ben van plan om regelmatig nieuwe recepten toe te voegen, vaak met wat achtergrondinformatie, mijn mening en een Italiaanse, Spaanse of door mij verzonnen smaak. Je kunt hier alvast een aantal recepten van mij lezen: http://renartsworld.infoteur.nl/

* De chirimoya is een fruit die vooral in sommige delen van Zuid-Amerika te vinden was, maar het werd vervolgens geëxporteerd naar veel andere landen, waaronder Andalusië in Zuid-Spanje. De vrucht heeft een romige textuur en is erg zoet.
* De nispola is een Spaanse exotische vrucht die in de 18e eeuw vanuit het verre oosten werd geïmporteerd. Dit fruit wordt vooral verbouwt voor de Spaanse markt. De vrucht heeft een frisse, soms wat zurige smaak.

Will je op de hoogte blijven van mijn avonturen in Spanje, schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief:

Subscribe to my newsletter with blog information

Kabouters met een mening

Een aantal jaren geleden, op een warme zomerdag gaat mijn mobiele telefoon. Hallo Renate, wie geht es Dir? Monica vraagt of we elkaar kunnen ontmoeten, want Gerda heeft ‘doorgekregen’ dat we samen ons werk moeten exposeren in een dorpje langs de kust. Nieuwsgierig rijd ik de volgende dag via de lange kronkelige bergweg naar het afgelegen huisje verscholen in een zee van groene avocadoplantages en zilvergroene olijfbomen. Ik kom uit op een zandweg die leidt naar het terrein van Monica en Gerda, waar ik word begroet met een brede glimlach op de ronde gezichten. Ze gaan me opeten schiet het even door mijn hoofd want het is net of ik een waanwereld binnenglijd waar ik word verwelkomd door de behoorlijk dikke Duitse ‘witte heksen’ zoals ze zichzelf noemen. Ze dragen allebei dezelfde grote blauwe jurk zonder mouwen met een soort kangoeroezak aan de voorkant. Hun enorme borsten bungelen duidelijk zichtbaar vrij onder de luchtige katoenen stof en het geheel voelt zacht, warm en vochtig aan tijdens de net iets te lange omhelzing. Rommelige lange grijze haren omlijsten de witte, bezwete gezichten en maken het plaatje compleet. Make-up past niet in hun wereld. Gerda kijkt wat verwilderd uit haar waterigblauwe ogen. Zij is de creatieve geest en de healer. Ik word uitgenodigd in de woning, een oase van rust in een wonderlijk warme sfeer. Overal zie ik engelenbeeldjes, TutankAmonreplica’s, keramische sculpturen en Boeddhaafbeeldingen.

Ik voel me ontspannen en op mijn gemak. Tijdens een kopje kruidenthee vertelt Gerda over de kabouters en feeën die voor de meeste mensen onzichtbaar zijn. Lachend legt ze uit dat velen denken dat ze gek is. Serieus vervolgt ze dat de kabouters hebben doorgegeven dat het tijd is voor een expositie, samen met mij. Monica, die vol liefde alle wensen van Gerda vervult luistert. Er hangt een sprookjesachtige sfeer en deze vreemde harmonieuze verhouding lijkt uitstekend te werken. Gerda schenkt nog een kopje thee in terwijl Monica de woonkamer binnenkomt met een groot aantal gebreide truien, vesten en jurken. Ik ben totaal verbaasd over de prachtige kleuren en motieven verwerkt in deze gewaden. De vesten en jurken hebben enorm lange puntmutsen die perfect combineren met de piramideachtige vorm van de kleding. Vervolgens legt Gerda uit dat ze van haar kabouters heeft doorgekregen om vierkante jurken te creëren. Monica toont een aantal dunne one-size-fits-all jurken gemaakt van een luchtige katoenen stof prachtig beschilderd door Gerda met kleurrijke symbolen. Bloemen, paradijsvogels en Egyptische motieven sieren de vierkante jurken. Ik moet er eentje aanpassen en ben blij verrast. Ik ga bijna als vanzelf wat rechterop staan. Voor iemand die nooit een jurk draagt verbaas ik me over mijn eigen enthousiasme. Ik kan niet anders dan het werk van Monica en Gerda heel bijzonder vinden en leg hun uit dat de kleding absoluut een expositie waardig is.
Monica en Gerda willen hun jurken graag exposeren samen met mijn schilderijen en keramische beelden. Het lijkt een goed plan en voldaan rijd ik drie uur later weer naar huis... de expositiedatum geprikt.
Twee dagen later gaat de telefoon: Hallo Renate, die Gnomen haben leider gesagt das es dennoch jetzt nicht die richtige Zeit ist für eine Ausstellung......
Ik ben stiekem toch een beetje teleurgesteld!

En voor wat engelen en Boeddha betreft, voor mijn ontwerpen op milieu-vriendelijke boodschappentassen (minder plastic tassen die de oceanen vervuilen) verwijs ik je graag naar RedBubble

Will je op de hoogte blijven van mijn avonturen in Spanje, schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief:

Subscribe to my newsletter with blog information