Wat heeft eten te maken met mijn leven als kunstenaar in Spanje hoor ik je denken? Nou, ik kook graag, ik schrijf graag over eten, ik vind het leuk om recepten aan te passen en ik vind het ook leuk om mijn eigen recepten te verzinnen. Ik denk dat dit betekent dat ik creatief ben met eten, een ‘etenskunstenaar’ zal ik maar zeggen! Als je in Spanje woont is er altijd wel een al dan niet overdekte markt in de buurt te vinden waar je verse producten kunt kopen. Het behoeft geen betoog dat groente en fruit aangeboden op deze markten, vaak afkomstig van boerderijen in de regio, meestal bijzonder goed van smaak zijn, aangezien ze ruimschoots aan zonlicht worden blootgesteld. Mijn wekelijkse boodschappen vormen dan ook altijd een kleurrijk 'palet' van groente en fruit, zoals tomaten, komkommers, papaya, broccoli, artisjokken en nog veel meer. Ik ben in de gelukkige positie dat ik geen avocado's hoef te kopen, aangezien Miguel, mijn man, een klein stukje land heeft waar hij avocado's, chirimoyas* en nispolas* verbouwt voor de verkoop.
Maar hij heeft ook een paar bananen-, sinaasappel-, citroen- en mangobomen geplant voor de familie. Fantastisch nieuws voor een 'foodie' die zoveel van, vooral gezond, eten houdt, zoals ik. Er is alleen een probleem. Ik heb de neiging meer te eten dan mijn lichaam kan verwerken. Dat ik een schildklierafwijking en vetgenen heb geërfd in plaats van geld betekent dat het zeker een uitdaging is om mijn lichaam in vorm te houden. En eerlijk gezegd ben ik daarin totaal gefaald. Nu dat de menopauze ook nog eens om de hoek is komen kijken zie ik mezelf regelmatig weerspiegeld in de vorm van een Teletubbie met 'bingo-wings' zowel aan mijn boven- als aan mijn onderarmen, wanneer ik langs een winkelraam loop. Mijn lichaam schreeuwt tegen me met allerlei kwaaltjes en pijntjes zodra ik me maar iets beweeg en een bloedtest gaf zes weken geleden aan dat mijn cholesterol te hoog was. Dat, en het feit dat de kleren in mijn inloop kledingkast allemaal zijn gekrompen, deed me besluiten dat ik nu echt iets aan mezelf moet doen. Maar hoe? Ik ben nooit een echte vleeseter geweest en een groot deel van mijn leven at ik vegetarisch, maar eieren, koffie met melk en vooral kaas en yoghurt maakten deel uit van mijn dieet, meer nog dan koolhydraten die ik voor een groot deel wist te vermijden. De afgelopen paar jaar at ik ook wel af en toe vis, maar vooral veel groente en fruit. Klinkt goed zou je denken, maar het resulteerde toch niet in een gezond lijf dus dit betekent dat er iets drastisch moest veranderen. Vandaar dat ik me de laatste vier weken aan een veganistisch dieet heb gehouden. Alhoewel ik ontzettend kan genieten van een 'smoothie' gemaakt van banaan, sinaasappel en verse spinazie en met veel plezier mijn eigen groente spreads en overheerlijke zoete balletjes van dadels, noten en kokosrasp weet te creëren ben ik nu ook weer terug in de wereld van de koolhydraten. Aardappels met groente uit de oven of spelt brood met zelfgemaakte humus en knapperige slablaadjes, tomaat en wat schijfjes avocado vervangen zonder probleem pastas met kaassausjes en de boterham met kaas. Waarom heb ik dan nog steeds overal pijntjes en ga ik niet eens een klein beetje in de richting van een broodmager lijf wat, zo lijkt het, de meeste veganisten beschrijft. Waar gaat het fout? Oké, het helpt natuurlijk niet dat mijn pijnlijke tempel, zoals sommige mensen hun lichaam noemen, door de pijntjes en kwaaltjes geen intensieve sportactiviteiten kan beoefenen, maar dan nog voel ik me behoorlijk gefrustreerd over het feit dat ik geen onsje gewicht heb verloren. Ik wil eerlijk gezegd ook niet dat mijn leven alleen maar over eten en diëten gaat, maar hier zit ik dan, een blog te schrijven met alweer een goed voornemen om de consumptie van mijn gezonde vetten, zoals olijfolie en avocado's te halveren en ook minder koolhydraten te gaan eten. En het artistieke hieraan? Nou, het feit dat ik een manier moet vinden om mijn lichaam weer gezond te krijgen, misschien wel op een vrij extreme manier, betekent niet dat dit ook het geval is voor jou. Ik vind het leuk om over eten te schrijven en dus heb ik besloten om, in plaats van ze te eten, de door mij zo geliefde recepten van de afgelopen 20 jaar of zo, te delen op mijn 'infoteurspagina'. Je zult er vooral snelle en gemakkelijk te maken recepten vinden met wat achtergrondinformatie. Misschien heb je al eens van sommige gerechten gehoord, anderen heb ik zelf wat bewerkt, maar veel recepten heb ik verzameld door met moeders van vrienden te praten in Italië en in Spanje; hapjes en gerechten die je meestal niet in een restaurant zult tegenkomen. Ik ben van plan om regelmatig nieuwe recepten toe te voegen, vaak met wat achtergrondinformatie, mijn mening en een Italiaanse, Spaanse of door mij verzonnen smaak. Je kunt hier alvast een aantal recepten van mij lezen: http://renartsworld.infoteur.nl/
* De chirimoya is een fruit die vooral in sommige delen van Zuid-Amerika te vinden was, maar het werd vervolgens geëxporteerd naar veel andere landen, waaronder Andalusië in Zuid-Spanje. De vrucht heeft een romige textuur en is erg zoet.
* De nispola is een Spaanse exotische vrucht die in de 18e eeuw vanuit het verre oosten werd geïmporteerd. Dit fruit wordt vooral verbouwt voor de Spaanse markt. De vrucht heeft een frisse, soms wat zurige smaak.
Will je op de hoogte blijven van mijn avonturen in Spanje, schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief:
* De chirimoya is een fruit die vooral in sommige delen van Zuid-Amerika te vinden was, maar het werd vervolgens geëxporteerd naar veel andere landen, waaronder Andalusië in Zuid-Spanje. De vrucht heeft een romige textuur en is erg zoet.
