Een aantal jaren geleden, op een warme zomerdag gaat mijn mobiele telefoon. Hallo Renate, wie geht es Dir? Monica vraagt of we elkaar kunnen ontmoeten, want Gerda heeft ‘doorgekregen’ dat we samen ons werk moeten exposeren in een dorpje langs de kust. Nieuwsgierig rijd ik de volgende dag via de lange kronkelige bergweg naar het afgelegen huisje verscholen in een zee van groene avocadoplantages en zilvergroene olijfbomen. Ik kom uit op een zandweg die leidt naar het terrein van Monica en Gerda, waar ik word begroet met een brede glimlach op de ronde gezichten. Ze gaan me opeten schiet het even door mijn hoofd want het is net of ik een waanwereld binnenglijd waar ik word verwelkomd door de behoorlijk dikke Duitse ‘witte heksen’ zoals ze zichzelf noemen. Ze dragen allebei dezelfde grote blauwe jurk zonder mouwen met een soort kangoeroezak aan de voorkant. Hun enorme borsten bungelen duidelijk zichtbaar vrij onder de luchtige katoenen stof en het geheel voelt zacht, warm en vochtig aan tijdens de net iets te lange omhelzing. Rommelige lange grijze haren omlijsten de witte, bezwete gezichten en maken het plaatje compleet. Make-up past niet in hun wereld. Gerda kijkt wat verwilderd uit haar waterigblauwe ogen. Zij is de creatieve geest en de healer. Ik word uitgenodigd in de woning, een oase van rust in een wonderlijk warme sfeer. Overal zie ik engelenbeeldjes, TutankAmonreplica’s, keramische sculpturen en Boeddhaafbeeldingen.
Ik voel me ontspannen en op mijn gemak. Tijdens een kopje kruidenthee vertelt Gerda over de kabouters en feeën die voor de meeste mensen onzichtbaar zijn. Lachend legt ze uit dat velen denken dat ze gek is. Serieus vervolgt ze dat de kabouters hebben doorgegeven dat het tijd is voor een expositie, samen met mij. Monica, die vol liefde alle wensen van Gerda vervult luistert. Er hangt een sprookjesachtige sfeer en deze vreemde harmonieuze verhouding lijkt uitstekend te werken. Gerda schenkt nog een kopje thee in terwijl Monica de woonkamer binnenkomt met een groot aantal gebreide truien, vesten en jurken. Ik ben totaal verbaasd over de prachtige kleuren en motieven verwerkt in deze gewaden. De vesten en jurken hebben enorm lange puntmutsen die perfect combineren met de piramideachtige vorm van de kleding. Vervolgens legt Gerda uit dat ze van haar kabouters heeft doorgekregen om vierkante jurken te creëren. Monica toont een aantal dunne one-size-fits-all jurken gemaakt van een luchtige katoenen stof prachtig beschilderd door Gerda met kleurrijke symbolen. Bloemen, paradijsvogels en Egyptische motieven sieren de vierkante jurken. Ik moet er eentje aanpassen en ben blij verrast. Ik ga bijna als vanzelf wat rechterop staan. Voor iemand die nooit een jurk draagt verbaas ik me over mijn eigen enthousiasme. Ik kan niet anders dan het werk van Monica en Gerda heel bijzonder vinden en leg hun uit dat de kleding absoluut een expositie waardig is.
Monica en Gerda willen hun jurken graag exposeren samen met mijn schilderijen en keramische beelden. Het lijkt een goed plan en voldaan rijd ik drie uur later weer naar huis... de expositiedatum geprikt.
Twee dagen later gaat de telefoon: Hallo Renate, die Gnomen haben leider gesagt das es dennoch jetzt nicht die richtige Zeit ist für eine Ausstellung......
Ik ben stiekem toch een beetje teleurgesteld!
En voor wat engelen en Boeddha betreft, voor mijn ontwerpen op milieu-vriendelijke boodschappentassen (minder plastic tassen die de oceanen vervuilen) verwijs ik je graag naar RedBubble
Will je op de hoogte blijven van mijn avonturen in Spanje, schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief:
